Way Maker
Het zit in mijn hoofd en in mijn lijf. Ik wil iets delen. Hier en nu verlang ik naar het diepe gevoel van verbondenheid met God. Het is mentaal deze week stormachtig en zodra mijn ogen opengaan, woedt deze door mijn hoofd en door mijn lijf. En toch staat hierboven de titel Way Maker. Ja, want dat is waarover ik wil delen.
Ik had deze avond vrijgemaakt om aan de slag te gaan met les 4 van Royal Mission, maar de kleine autist in mij kon niet verder omdat ik bij een opdracht ben, waarvoor ik materialen nodig heb die ik nu niet tot mijn beschikking heb. Ik had een klein stukje studie gedaan en vervolgens komt na het bekijken van het laatste youtubefilmpje de suggestie ‘Way Maker’. En ik weet het, ik mag hiernaar luisteren en ik mag de woorden en de muziek tot me nemen.
‘You are here,
Moving in our midst
I worship you I worship You
You are here,
Working in this place
I worship you I worship You.
You are:
Waymaker
Miracleworker
Promiskeeper
Light in the darkness
My God that is who you are.’
Ik schreef over storm en het stormde ook. Ik had de stormluiken naar beneden, maar dit soort middelen helpen maar even. Ik had en heb meer nodig en dat weet ik. Het bijzondere is dat ik een verandering voel sinds ik mij in Mijn Royal Mission openstel voor wat God écht in mij wil doen. In plaats van het met man en macht stormluiken naar beneden houden, richt ik mijn blik omhoog.
Midden in al het geweld, schenk ik ’s ochtends vroeg mijn kop thee in. Ik ruik de geur van honing kamille en dank God voor het geschenk van deze dag. Ik dank Hem voor de kracht die Hij mij geeft voor het wandelen in de storm. Ik spreek uit dat ik weet dat ik niet alleen ben en het enige wat ik vraag is: ‘Wilt U vandaag laten zien hoe U aan het werk bent en hoe Uw goedheid vandaag zichtbaar is in de dagelijkse dingen. Wilt U door mij heen werken om uit te delen van uw liefde?’
En is het dan ineens windstil? Nee. Zeker niet, maar er is een nieuwe dimensie in de dag terecht gekomen. Een deken van zegen komt over mij heen en er is een bepaalde rust in mij die mij het vertrouwen geeft dat deze storm, en ik weet niet wanneer en op welke manier, maar ik weet het zeker, zal gaan liggen. En precies daarom stap ik vandaag de deur uit en ik zet mijn beste beentje voor in de dingen die deze dag van mij vraagt. Niet alleen, maar met God heel dichtbij. Voel ik Hem de hele dag door? Nee, nog niet. Ik oefen en ik zie af en toe een glimpje en een knipoog in de drukte van een schooldag. Maar dat is genoeg om te blijven vertrouwen en morgen opnieuw op deze manier te beginnen en te volharden.
‘Even when I don’t see it You’re working.’
Even when I don’t feel it You’re working
You never stop, you never stop working.’
En ja dat is waar. Als ik dan naar huis fiets na mijn werkdag en ik de dag overdenk, kan ik aanwijzen waar Hij was. Wanneer ik thuis door de deur stap laait de storm weer op, maar die knipogen die ik vandaag heb mogen ervaren fluiten mij terug en helpen mij opnieuw mijn ogen omhoog te richten.
How God was a Way Makerway that day:
Elke dag verschijnt er in de Bijbelapp een nieuwe tekst. Dit is het eerste dat ik ‘s ochtends in de rust even lees. Gisterochtend, een nieuwe dag waarop de onrust in mij zo aanwezig was kwam deze tekst tevoorschijn:
Hij stond op en riep tegen de wind dat hij stil moest zijn.
Tegen de golven zei Hij: ‘Kalm, wees rustig.’
De wind ging liggen en de golven bedaarden.
Even later was op het water zelfs geen rimpeltje meer te zien.
Marcus 4:39.
Ja dat is wat Hij doet. Hij toont de juiste dingen op het juiste moment. Dit verwoorde precies wat er in mij leefde. Het bevestigde me zo in het feit dat ik ten alle tijden het vertrouwen mag houden en mag geloven en volharden. Een nieuwe kracht stroomde in mijn lijf en ik moest denken aan de mensen om mij heen die dit mogelijk ook zo nodig hebben. Ik maakte een screenshot en deelde. In de hoop dat deze mensen iets mochten voelen van hetgeen deze tekst met mij deed.
De warmte die ik voelde was vanuit oprecht verlangen dat deze woorden bij deze mensen ook in staat zouden zijn om het zicht op de Heer niet te verliezen, ondanks alle strijd, die in welke vorm dan ook gaande is.
Het bijzondere was, dat ik zonder dat ik deze intentie had bij het delen, zoveel warmte terugontving. De warmte die mijn eigen storm die dag een beetje verlichtte en mij liet zien, wat er daadwerkelijk en écht toe doet in het leven.
En niet om mezelf hier nu op een voetstuk te zetten, maar om te laten zien hoe God werkt. Want het enige wat ik heb gedaan is het gehoorzamen aan het verlangen om iets van de troostvolle woorden, die ook ik gratis heb ontvangen, uit te delen.
Een van de mensen met wie ik de tekst had gedeeld, schreef me dat het bijzonder was dat ik dit haar nu net vanochtend stuurde. Ja lieverd dat was ik niet. Hoe kon ik dat weten? Dat is God die iets in mij deed.
En weet je? Terwijl ik dit schrijf besef ik me dit: Later die ochtend, vlak na het lezen en delen van deze tekst vroeg ik aan God of Hij door mij heen wilde werken, zodat ik vandaag een stukje van Hem mocht laten zien aan de mensen om mij heen.
Wacht even, hier wordt dus bevestigd dat het waar is wat er in de bijbel staat: God had al in mijn gebed voorzien voordat ik er zelf om had gevraagd! Hij had mij immers Zijn woorden al laten uitdelen!
WAUW!
Liefs van mij❤️
Reactie plaatsen
Reacties
Amen! Prachtig verwoord en geschreven. Mooi om mee te lezen!
Wat voel ik, nu ik dit lees? Heel veel liefde.
Wat mooi Irma!
Ik vond je zondag ook al zo mooi uitstappen.
WAUw inderdaad!!
Leafs Hieke